درس اول

پندهای ازشمند

پدران و مادران دوست دارند فرزندانشان را در بهترین حالت ببینند،و بنابراین همیشه آنها را به صفات خوب و کارهای شایسته راهنمایی می کنند، مانند اخلاق نیک،و یادگیری دانش ها و مهارت ها و هنرهای سودمند و دوری از فرومایگان و نزدیکی به شایستگان، و توجه به ورزش،و مطالعه ی کتاب ها، و احترام به قانون و صرفه جویی در مصرف برق، و تغذیه مناسب، و صفات و کارهای دیگر...

و در قرآن کریم« لقمان حکیم» را می بینیم که به پسرش پندهای ارزشمندی تقدیم می کند،و این یک الگوی پرورشی است تا به وسیله آن همه جوانان هدایت شوند.و در قرآن کریم آمده است:

اى پسر من نماز را برپا دار و به کار پسندیده وادار و از کار ناپسند باز دار و بر آسیبى که بر تو وارد آمده است‏ شکیبا باش این [حاکى] از عزم [و اراده تو در] امور است،و از مردم رخ برمتاب و در زمین خرامان راه مرو همانا خداوند هیچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد،و در راه‏ رفتن خود میانه‏ رو باش و صدایت را آهسته ‏ساز که بدترین صداها صدای خران است. لقمان:۱۷تا ۱۹

خداوند کسی را که وقت نماز را حفظ می کند(مراقب نماز در اول وقت باشد)دوست دارد،پیامبرصلی الله علیه وسلم فرموده است:

«مسلما نماز ستون دین است»

و ما باید مشتاق کارهای نیک،و بازدارنده ی کار زشت،و برسختی ها و مشکلات شکیبا باشیم؛و براستی آن از کارهای مهم است.و ما باید در برابر اساتیدمان و دوستانمان و همکارانمان و همسایگانمان و خویشاوندانمان و هر کسی که پیرامون ماست تواضع کنیم؛و امام کاظم علیه السلام فرموده است:«حکمت در قلب انسان متواضع ماندگار می شود،و در قلب انسان ستمگر ماندگار نمی شود.»

قطعا خداوند هر(هیچ) خودپسندی را دوست ندارد.بنابراین ما نباید بر دیگران تکبر کنیم؛قطعا خداوند متکبران را دوست ندارد،ما نباید صدایمان را بالاتر(بلندتر) ازصدای مخاطب ببریم.(بلند کنیم)؛و خداوند لحن سخن کسی را که صدایش را بدون دلیل منطقی بالا می برد به صدای خر تشبیه کرده است.