مقدمه (قسمت مقدماتی): مدرسه ما حیاط بزرگی دارد. در زنگ ورزش بیشترین لذت را از بازی در حیاط مدرسه می بریم. از فوتبال و والیبال و بدمینتون گرفته تا بازی وسط و گرگ در هوا! آن روز در زنگ ورزش از این سر حیاط مدرسه تا آن سر حیاط مسابقه داشتیم. معلم ورزش با آخرین سرعت شروع به دویدن کرد تا اینکه سوت به صدا درآمد. حیاط مدرسه ما آنقدر بزرگ بود که همه بدون برخورد با هم دویدیم.

بدن (وسط): آن روز در مسابقه برنده نشدم اما آنقدر پرانرژی و خوشحال بودم که محدودیتی نداشت! زنگ ورزش با همه شادی هایش به صدا درآمد و زنگ تفریح ​​به صدا درآمد. زنگ تفریح ​​برای ما دست کمی از زنگ ورزش نداشت! ما تمام تفریح ​​خود را در زنگ حیاط پشتی انجام می دهیم.

همه ما دانش آموزان وظیفه نظافت حیاط مدرسه را بر عهده داریم. همه ما مراقب هستیم که حیاط مدرسه نامرتب و کثیف به نظر نرسد. البته گاهی عده ای خواسته یا ناخواسته محوطه مدرسه را پر از زباله می کنند و نظافت را رعایت نمی کنند.

گوشه حیاط مدرسه ما یک بوفه است که از آنجا غذا می خریم. گاهی آنقدر شلوغ می شود که زنگ می زند و ما بدون خوردن به کلاس راه می رویم! البته کولر آبی حیاط هم در اوایل پاییز و بعد از بهار آنقدر شلوغ می شود که به سختی می توانیم آب سرد بخوریم! البته اگه آب سرد و تنقلات رو از خونه به مدرسه ببریم مشکل بوفه و کولر آبی هم حل میشه!!

نتیجه گیری (قسمت پایانی): خلاصه حیاط مدرسه ما با دیوارهای رنگ آمیزی شده و رنگ آمیزی شده آنقدر برایمان جذاب است که گاهی اوقات تمایلی به کلاس رفتن نداریم و با سوت های هشدار دهنده ناظم مجبور می شویم به کلاس برویم. حیاط مدرسه قلب مدرسه است!