معنی کلمه فیض چیست؟
کلمه «فیض» در لغت به معنای «بخشش، بخشیدن، عطا، نثار، احسان، کرم، لطف، رحمت، نعمت، خیر، سعادت، بهره» است. در اصطلاح، به هر گونه نعمت و خیری که از سوی خداوند به انسان عطا شود، فیض گفته می‌شود.
فیض می‌تواند در زمینه‌های مختلف باشد، مانند:
- فیض الهی: نعمت و خیری که از سوی خداوند به انسان عطا می‌شود.
- فیض علمی: دانش و معرفتی که از سوی خداوند به انسان عطا می‌شود.
- فیض معنوی: نور و معرفتی که از سوی خداوند به انسان عطا می‌شود.
- فیض رحمانی: رحمت و محبتی که از سوی خداوند به انسان عطا می‌شود.
فیض الهی، منبع همه خیرات و نعمات است. خداوند، فیاض علی الاطلاق است و بر همه بندگانش فیض می‌بخشد. فیض الهی، شامل همه موجودات می‌شود، چه انسان‌ها، چه حیوانات، چه گیاهان، و چه جمادات.
فیض الهی، در زندگی انسان نیز نقش مهمی دارد. فیض الهی، موجب سعادت و کمال انسان می‌شود. انسان با بهره‌مندی از فیض الهی، می‌تواند به کمال انسانی دست یابد.
راه‌های بهره‌مندی از فیض الهی، عبارتند از:
- ایمان و تقوا: ایمان و تقوا، موجب نزدیکی انسان به خداوند می‌شود و زمینه‌ی بهره‌مندی از فیض الهی را فراهم می‌کند.
- عبادت و اطاعت از خداوند: عبادت و اطاعت از خداوند، موجب جلب رضایت او می‌شود و زمینه‌ی بهره‌مندی از فیض الهی را فراهم می‌کند.
- دعا و توسل: دعا و توسل، موجب توجه خداوند به انسان می‌شود و زمینه‌ی بهره‌مندی از فیض الهی را فراهم می‌کند.
با بهره‌مندی از فیض الهی، می‌توان به سعادت و کمال دست یافت.
