مهمترین گازهای خارج شده از دهانه آتشفشان
مهمترین گازهایی که از دهانه آتشفشان خارج می شوند عبارتند از:
بخار آب : بخار آب رایج ترین گازی است که از آتشفشان ها خارج می شود. بخار آب زمانی تشکیل می شود که آب موجود در ماگما یا گدازه با کاهش فشار در زمان خروج از زمین فشرده می شود.
دی اکسید کربن : دی اکسید کربن یک گاز گلخانه ای است که می تواند به گرم شدن زمین کمک کند. دی اکسید کربن زمانی تشکیل می شود که مواد آلی در ماگما یا گدازه تجزیه می شوند.
گازهای گوگردی : گازهای گوگردی مانند دی اکسید گوگرد، سولفید هیدروژن و هیدروژن کلرید می توانند برای سلامت انسان و محیط زیست مضر باشند. گازهای گوگردی زمانی تشکیل می شوند که گوگرد موجود در ماگما یا گدازه با اکسیژن واکنش می دهد.
نیتروژن : نیتروژن یک گاز بی اثر است که برای سلامت انسان یا محیط زیست مضر نیست. نیتروژن رایج ترین گاز در جو زمین است و در ماگما یا گدازه نیز یافت می شود.
آرگون : آرگون یک گاز بی اثر است که برای سلامت انسان یا محیط زیست مضر نیست. آرگون رایج ترین گاز پس از نیتروژن در جو زمین است و در ماگما یا گدازه نیز یافت می شود.
میزان گازهای مختلف که از آتشفشان ها خارج می شوند به نوع آتشفشان، ترکیب ماگما یا گدازه و شرایط محیطی بستگی دارد. آتشفشان های هاوایی که گدازه های بازالتی تولید می کنند، بیشتر بخار آب و دی اکسید کربن تولید می کنند. آتشفشان های کوه آتشفشان که گدازه های آندزیتی تولید می کنند، بیشتر گازهای گوگردی تولید می کنند.
گازهای آتشفشانی می توانند تأثیرات زیادی بر محیط زیست داشته باشند. بخار آب می تواند به تشکیل ابرها کمک کند که می تواند آب و هوا را تنظیم کند. دی اکسید کربن می تواند به گرم شدن زمین کمک کند. گازهای گوگردی می توانند باعث آلودگی هوا و باران اسیدی شوند.
