داستان در مورد ضرب المثل عقلش به چشمش است
داستان در مورد ضرب المثل عقلش به چشمش است
در زمان‌های قدیم، در روستایی دورافتاده، پسری به نام «حکیم» زندگی می‌کرد. حکیم پسری بسیار باهوش و زیرک بود. او از همان کودکی علاقه زیادی به یادگیری داشت و تمام وقت خود را صرف مطالعه و کسب علم می‌کرد.
روزی، حکیم در حال قدم زدن در جنگل بود که با مردی کهنسال روبرو شد. مرد کهنسال از حکیم پرسید: «پسر عزیز، چرا اینقدر به چشمان خود خیره شده‌ای؟»
حکیم پاسخ داد: «من در حال فکر کردن به این هستم که چگونه می‌توانم از چشمانم برای یادگیری بیشتر استفاده کنم.»
مرد کهنسال لبخندی زد و گفت: «پسرم، چشمان تو بهترین راه برای یادگیری هستند. آنها می‌توانند به تو کمک کنند تا دنیای اطراف خود را بهتر ببینی و درک کنی.»
حکیم از سخنان مرد کهنسال بسیار متعجب شد. او تا به حال به این موضوع فکر نکرده بود. از آن روز به بعد، حکیم بیشتر از قبل به چشمان خود توجه کرد. او سعی می‌کرد با دقت بیشتری به اطراف خود نگاه کند و چیزهای جدیدی یاد بگیرد.
حکیم هر روز با دقت بیشتری به اطراف خود نگاه می‌کرد. او به طبیعت، حیوانات، گیاهان و حتی مردم نگاه می‌کرد. او سعی می‌کرد تا هر چیزی را که می‌بیند به خاطر بسپارد.
با گذشت زمان، حکیم به یک دانشمند بزرگ تبدیل شد. او به دلیل هوش و ذکاوت خود شهرت زیادی داشت. مردم از سراسر کشور برای کسب علم از او می‌آمدند.
روزی، گروهی از دانشمندان از شهر بزرگی به روستا آمدند تا با حکیم ملاقات کنند. دانشمندان از حکیم خواستند تا در مورد روش‌های یادگیری خود به آنها توضیح دهد.
حکیم گفت: «من به شما می‌گویم که چگونه می‌توانید از چشمان خود برای یادگیری بیشتر استفاده کنید.»
حکیم به دانشمندان گفت که باید با دقت بیشتری به اطراف خود نگاه کنند و چیزهای جدیدی یاد بگیرند. او گفت که چشمان ما بهترین راه برای یادگیری هستند.
دانشمندان از سخنان حکیم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند. آنها تصمیم گرفتند که روش‌های یادگیری خود را تغییر دهند. آنها شروع کردند به دقت بیشتری به اطراف خود نگاه کنند و چیزهای جدیدی یاد بگیرند.
با گذشت زمان، دانشمندان نیز به دانشمندان بزرگی تبدیل شدند. آنها به دلیل هوش و ذکاوت خود شهرت زیادی داشتند.
داستان حکیم و چشمانش به ما می‌آموزد که چشمان ما بهترین راه برای یادگیری هستند. ما باید با دقت بیشتری به اطراف خود نگاه کنیم و چیزهای جدیدی یاد بگیریم.
